~*~ Rüya ~*~

RÜYA~



Sun, rüyasında Joon’u görmek umuduyla uykuya daldı…

Gözlerini açtığında rüya görmediği için daha doğrusu Joon’u göremediği için çok üzgündü. Ama şimdi okula gidecekti ve onu görebilecekti, bu düşünceyle hızla kalkıp üzerini değiştirdi, kahvaltısını yaptı ve yola koyuldu.



Okul yolu hiç bu kadar uzun gelmemişti, her zaman 10dakikada yürüdüğü yolu şimdi yarım saatte yürümüştü. Çok mu oyalanmıştı? Hayır, her zaman ki hızıyla gelmişti. Peki neden bu kadar uzun sürmüştü?



Sun bunları düşünürken arkadan biri ona seslendi. Bu sesi nerde duysa tanırdı, Joon’un sesi…

Ama Joon neden ona sesleniyordu? Onu tanımıyordu bile, onunla hiç konuşmamıştı. Peki adını nereden öğrenmişti? Sun’un soruların cevaplarını ararken Joon yanına geldi ve

“Biraz konuşabilir miyiz? “ dedi. Ama oku ne olacaktı? Neyse dedi Sun kendi kendine, Joon’la konuşmak varken okula niye gidecek mişim? Başıyla onayladı ve onunla yürümeye başladı . Joon’un yüzü gülüyordu, acaba ne söyleyecekti.



Bu uzun sessizliğin ardından Joon,

“Şurada ki kuş çok güzel değil mi? Bembeyaz.” Dedi. Bunu konuyla ne alakası vardı şimdi? Ama konu neydi ki? Sun kuşu aramaya başladı etrafında.

“Hani nerede? Göremiyorum.” Dedi sonunda dudaklarını sarkıtarak. Joon onun bu hareketine gülerek ,

“Şurada bak, ağacın dalına konmuş, bizi izliyor sanki.” Dedi. Sun başını yukarı kaldırmış ağaçtaki kuşu görmeye çalışıyordu. Ama kuş yoktu. Tam Joon’a dönmüş tekrar ‘Nerede?’ diye soracaktı ki, Joon onun yanağından öpüp, küçük oyuncak bir beyaz kuş verdi ve

“Seni seviyorum” dedi. Sun o an ne yapacağını şaşırdı ama çok mutlu olmuştu. Elindeki kuşu alarak ona sarıldı ve

“Bende seni seviyorum Joon!” dedi. Dünyalar onun olmuştu.



O gün okula gitmediler, akşama kadar el ele dolaştılar sokaklarda. Akşam Joon, Sun’ı evine bıraktı ve yanında ki gül ağacından bir gül kopartıp ona verdi. Sun ona gülümseyerek eve girdi.

Eve geldiği gibi kendisini yatağına attı ve elindeki gülle uyuya kaldı.



Sabah gözlerini açtığında, çok mutluydu. Birden dün ki olay aklına geldi. Elindeki güle baktı ama gül yoktu. Kalkıp çantasına baktı güvercinde yoktu.



Olanların bir rüya olduğunu sonunda fark edebilmişti. Ama neden o kadar gerçekti?