~ İş ve Aşk ~

İş ve Aşk



Hergün yaptığım gibi, bugün de erkenden kalkıp işe gitmek için hazırlanmaya koyuldum. Alel acele üstümü giydim. Mutfağa doğru gittim, mutfağın temiz olması her zaman mutlu ederdi beni. O mutlulukla televizyonu açtım ve kanalları dolaştım. Bir kanalda sabit kaldım. Bir dizi vardı, gözüme çarpmıştı. İki genç tesadüfler sonucu birbirlerine aşık oluyorlardı. "Amann böylesi de saçmalık!" deyip kapattım televizyonu. Saatime bakıp, kendi kendime, "İş, aşktan önemli!" dedim. Tabi biraz daha oyalanırsam bir işimde olmayacaktı.



Kahvaltımı yarım bırakıp, evden çıktım. Hava çok güzeldi, kar yağıyordu. Tane tane.. Yer nasipleniyordu kardan, kendisini başkalarının bıraktığı kirden arındırıyordu bir nevi.



Bugün çok oyalanmıştım, habire saatime bakıyordum ve kafamda alabildiğine karışıktı.



Yeni patronun dakik biri olduğunu söylemişlerdi. Endişem yelkovana bağlı kalıp, artıyordu. Koşar adımlarla otobüs durağına doğru ilerledim. Kendimi otobüse atmamla, otobüsün kalkması bir olmuştu. Nefes nefese kalmıştım, ama başarmıştım. Yol boyunca, gözlerim yelkovanla birlikte ilerledi. Kafamı saatimden kaldırınca iş yerine yaklaştığımızı farkettim. Otobüs durdu ve acele edip çıkmak istedim; fakat biriyle çarpıştım. Kim olduğuna bakmadan tekrar çıkmaya çalıştım. Oda benim gibi ısrarcıydı. Bir an göz göze geldik. Gayet yakışıklı biriydi. Bana bakmasını fırsat bilerek kapıdan dışarıya attım kendimi. Sonra arkama bakıp, alayımsı bir şekilde gülümsedim adama. Zafer benimdi kk~



Saatime tekrar baktığımda mesainin başlamasına üç dakika kaldığını farkettim. Yaya geçitini kullanarak karşıya geçtim ve sonunda iş yerine ulaşmıştım. Merdivenden çıkarken epey yorulmuştum. Kendi katıma ulaştım, etrafa bakmadan kabanımı ve atkımı çıkarmaya koyuldum. Bir yandanda konuşuyordum. İş arkadaşlarım benim bu halime alışmışlardı.



„Ah, bugün başıma gelenleri bir bilseniz! Şu yeni gelen patronun dakik biri olduğunu söylemiştiniz yaa bende acele edeyim dedim. Otobüsün kalkmasına ramak kala yetiştim.“



Araba, iş yerinin yakınlarında durunca acele edip inmek istedim. Adamın biride benim gibi acele etti. Tabi çarpıştık. Bir an göz göze geldik, gelmez olaydık. Cok yakışıklıydı. Galiba aşık oldum. Ama iş, aşktan önemli benim için.



Son kelimeyi dememle arkama dönmem bir olmuştu. Otobüsteki adamın karşımda olduğunu gördüğümde, çok tuhaf oldum. Bozuntuya vermeden;



„Sabahtandır buradaymıydınız?“

„Herşeyi duydun mu diye sormak istiyorsun galiba. Öyleyse eğer, evet duydum.“



Herşeyi duymuştu. İnkar etsem ne değişirdi ki. Başımı evet anlamında salladım. Bana bakıp gülümsedi. Sonra ciddileşip elini cebine koydu.



„Ben yeni patronunuz, Kim Jaeong. Bayan Yoon'a katılıyorum. İş, aşktan önemli. Kovuldunuz!“



Sebebini sormama gerek yoktu. Dakik birinin kendisinden ödün vermesini bekleyemezdim. Sustum. Yanıma yaklaştı ve elindeki kağıdı uzattı. "Buda ne?" der gibi baktım.



„Çarpışırken düşürmüşsünüz. Eşyalarınızı yarın gelip toplarsınız!“



Kağıdı alıp cebime koydum. Kabanımı ve atkımı, askıdan çıkartıp kucağımda tuttum. Eve doğru yürüdüm, akşama kadar yürümek istiyordum. Kar tanelerine bakıp, sabahki diziyi hatırladım. "Tesadüfmüş! Saçmalık!" deyip adımlarımı hızlandırdım. Eve vardığımda akşam olmuştu. Kapının önünde bir mektup zarfı gördüm. Alıp, eve girdim. Kabanımı ve atkımı koltuğun üstüne atıp, hemen zarfı açtım.



" Bayan Yoon.. Umarım mektubumu okuduktan sonra bana olan hisleriniz değişmez. Patronunuz olmadığımı belirteyim. Kendisi bugün rahatsızdı. Bugün işlerini benim halletmemi istemişti. Onun gibi dakik olayım dedim; ama sayenizde olmadı. Gözleriniz yelkovandayken, benim gözlerimde sizdeydi. Kk~

Yarın işinize kaldığınız yerden devam edin. Ha buarada arkadaşım gerçekten dakik birisidir. Dikkatli olun. ^^

Not: Yarın aynı otobüs durağında görüşmek üzere. Kk~ Tabi önceliklerinizi değiştirebilmişsem.

¤Bay Sejong¤"



Yazıyı okuduktan sonra gülümsedim ve ağzımdan şu kelimeler döküldü.



„Aşk herşeyden önemli! Bazen bir otobüs durağında bazense kapının önünde rastlarsın kk~ “





Yazan: Hülya İmece



Umarım beğenirsiniz.